Pióra.

Jak już ostatnio pisałam Borków zszedł na drugi plan. Trochę z racji mroźnych dni lutowych, ale bardziej z powodu spraw rodzinnych i koszmarnych nowych zadań w pracy. Dobrze się złożyło, bo mogłam nie martwić się o zaległości ogrodowe. I tak nie było warunków do pracy w rabatkach. 

Wczoraj niespodziewanie uporałam się ze wszystkim i zamiast zapowiadanego deszczu wyszło słońce i zrobiła się cudna wiosna! Do tego wypatrzyłam przez kamerkę przewróconą 'rzeźbę' ogrodową (w cudzysłowie, bo to moje dzieło z desek i pnia ;-))))

Pojechałam i od razu mi lepiej! 

Rzeźba stoi z powrotem, a przy okazji pojawił się plan nowej długiej rabaty. Tylko obrzeża cortenowe muszę kupić, bo to rabata wzdłuż ścieżki kamienistej będzie i przesypywanie się ziemi i kamieni w obie strony jest dość irytujące. Nie zrobiłam żadnych zdjęć, bo ogród wygląda co najmnien średnio. 

No brzydko jest teraz. Suche trawy polegujące po rabatach, nad stawem, suche kikuty bylin...

Nic to, od poniedziałku mamy cieplutki marzec i biorę się za walkę z chaszczami. 

A tytułowe pióra to te:

Nie upolowałam ptaka ;-)

Zebrałam tylko pióra z rozległego ptasiego pobojowiska. Pół łączki usłane pierzem, musiała być niezła walka.

Chyba bażant i to migdałowy? Próbująć zidentyfikować ptaka, ze zdumieniem odkryłam, że takie pióra są w licznej ofercie sprzedaży na rozmaitych aukcjach. Nie zamierzam nimi handlować jednak ;-)

Halinko, popraw proszę moje rozpoznanie ptaszyska, bo wiem, że Ty znasz je dobrze. 

Na koniec taki mokro-smutnawy widoczek z kamerki.

 Byle do wiosny !