Borków 18 grudnia 2024.

Myślę, że warto zapisać taki dzień w drugiej połowie grudnia, kiedy w słońcu jest około 12 stopni i można spokojnie pracować w ogrodzie. Jechałam po dwóch tygodniach przerwy przede wszystkim, by 'nakarmić' akumulator kamery z power banku i posprzątać po wichurach. A sprzątać było znacznie mniej, niż myslałam, jakieś drobne gałązki, wyległe byliny, trochę liści.

Naładowałam nie tylko akumulator kamerki, sama też poczułam się jak dawniej - wolna i szczęsliwa! Syn niebawem zawita do kraju, a koszty mieszkaniowe traktuję obecnie jako abstrakcję. Jeszcze nie wiem, jak to przemaluję ;-), ale przecież sztuka to wolność!

Do tego w pracy po małej zawodowej wpadce, czuję się cudownie z powodu reakcji szefostwa i zespołu - doceniono moje dotychczasowe osiągnięcia, wkład pracy, a błąd, jako 'durny' został wyjaśniony. 

No znowu są powody do radości!

No to spacerujemy ;-)

Dziurawiec w całej okazałości, jakby nie było pór roku.

Lubię trzcinniki, ale ten krótkowłosy będzie u mnie na pewno w wielu kolejnych miejscach. Nie miałam go dotąd i uważam to za wielki błąd.

Jałowce na skarpie teraz mają swój czas a kostrzewa sina dopełnia koloru.

Staw łapie niebo i chmury i dla mnie to zawsze piękny widok. Utrzymuję ten staw w możliwie naturalnej wersji i niemal pełnej dzikości. No bo to nie oczko wodne z folią na dnie ;-))))

A modrzewnica teraz ma się chyba najlepiej. Zima to jej czas, chociaz ona cały rok fajnie wygląda. Nie znosi tylko suszy.

Piękny dzień za mną. A ogród w grudniu bez szalejących bobrów i potopu jak rok temu, to po prostu czyste uspokojenie. 

Wesołych Świąt 🌲☆