Listopadowe kolory i historie lokalowe ;-)

Jak na tę porę roku ogród nadal jeszcze całkiem kolorowy i zielony. W dodatku dzisiaj, po wielu bardzo szarych dniach zaświeciło słońce, wróciło jakie takie ciepło, a ja nie miałam innych zobowiązań i mogłam pojechać na wieś.

Po bardzo aktywnym tygodniu przy negocjowaniu kosztów demolki w mieszkaniu syna i porządkach domowych, relaks przy grabieniu liści był bardzo wskazany ;-) 

A mieszkanie syna właśnie przechodzi totalną rujnację. 

Nie wymyśliłabym tego teraz, biorąc pod uwagę sytuację zdrowotną Miro i koszty z tym związane. Wymyślił to zarząd budynku w związku z koniecznością wymiany starych drewnianych stropów. Budynek w centrum stolicy z końca XIX wieku, stropy z próchniejących belek zagrażały bezpieczeństwu. 

Z budynku zostały tylko ściany zewnętrzne i od paru miesięcy odtwarzane są istniejące tam wcześniej mieszkania. Większość to lokale komunalne, mieszkanie syna i paru jeszcze lokatorów to wykupione mieszkania na własność. Niestety oznacza to, że koszty tej demolki w części pokrywają ci właściciele, w tym mój syn.

A koszty początkowo niegroźne, obecnie dochodzą do 300 tysięcy! Miro nadal nie pracuje, oszczędności poszły na leczenie i wszystko wskazuje na to, że zostanie bezdomny. Powiedzenie o nieszczęściach chodzących parami jakby się sprawdza.

Na razie walczę, negocjuję odroczenia spłat i odwiedzam ruinę.

Widać nowe stropy, nowe okna, kiedyś to będzie piękne mieszkanie, tylko trzeba wygrać los na loterii, albo co? 

Odpoczywam od tych widoków w moim ukochanym mieszkaniu, które oczywiście kiedyś będzie mieszkaniem syna. Tak więc bezdomny nie jest i nie będzie, ale jednak strata własnego mieszkania - jeśli czegoś nie wymyślę - będzie bardzo smutna.

Salon już w zimowym wydaniu z ciemnymi zasłonami i światełkami za oknem. Mam kilka zestawów zasłon kupionych dawno temu i po prostu dopasowuję kolory do pór roku i moich nastrojów. Te brązowe niemal zawsze wieszam na czas jesieni i zimy.

A w Borkowie ;-)

Te liście pod grabami i czeremchą już zgrabione. Zdjęcie robiłam rano, kiedy było słońce. Jak skończyłam, był prawie zmrok. A ostatnie zdjęcie to owocniki na obieli.

A syn szuka pracy, co nie jest łatwe jak się mieszka w Laosie i w dodatku ze zdrowiem jeszcze nie całkiem dobrze. Nadal bierze rozmaite medykamenty, stresuje się mieszkaniem, chociaż razem przecież jakoś damy radę ;-)