Nowe otwarcie.

Może Was dziwić jak bardzo chcę zamknąć ten etap choroby syna, tego koszmaru, ktory trwał tygodniami od zaginięcia syna w sierpniu do jako takiego wyzdrowienia obecnie. 

Ja po prostu jestem nieuleczlną optymistką kochająca zycie i jego urodę. Zamykam złe dni tak szybko, jak tylko mogę, wierząc, że od teraz będzie tylko lepiej. To trochę takie tzw. zaklinanie rzeczywistości, ale czasem to pomaga.

Przesyłam Wam takie na szybko zrobione zdjęcia z mojego balkonu, gdzie białe różyczki cieszą  bo kwitną.

Przesyłam je dla Was, Moich Przyjaciół, znanych i nieznanych, jakże bliskich!

 

Dziękuję.