Euforia i Borków w śniegu

No euforia, bo jak inaczej można się czuć, jak mogę bez problemu podróżować moim ukochanym samochodem, przez cudne śniegowo-słoneczne obszary, odwiedzić Bobrowego, połazić po tych moich zakątkach, poobserwować co też się tam mogło wydarzyć, jak mnie nie było.

Wreszcie koniec medycznych zmagań, operacji, czekania na nowe oczy, na dobre widzenie wszystkiego. Do tego mam nie dobre, a wspaniałe widzenie, jazda samochodem z takim wzrokiem to coś niesamowitego!  

A i Borków wygląda inaczej, jest o wiele piękniejszy w moich nowych oczach. Do tego dzisiaj błękit nieba, słońce, śnieg, wszystko jak z bajki! Ogród śpi znaczony niezliczonymi śladami ptasich i zwierzęcych łap, łapek. Dużych jak te

i wielu, wielu małych
 

Staw zamarznięty wygląda malowniczo pomimo suchych badyli ;-)

Czerwień tych wierzb jest wyjątkowa, ale tylko zimą. W innych porach roku, aż tak tego nie widać.

Rzeczka za to płynie wartko

 

Za płotem widać jej rozlewisko.

Wszędzie biało, ale chyba ciekawie ;-)

Nowa i stara ozdoba, nowy wróbel, stara mysz.

Hortensja pnąca w pąkach i paroma zielonymi listkami, a hiszpański dziadek pilnuje ;-)

Jeszcze nowy płotek do podpierania baptysji. Teraz nadal są niewycięte suche badyle, ale jak wyrosną nowe, lubią się wylegiwać na ścieżce. Ta podpora będzie w sam raz.

Trochę marnie ją widać ;-)

I taki stary konar obrośnięty porostami. Wisi u mnie na ganku i nieco straszy.To 'korona' wierzby szczepionej. Miałam ją w starym ogrodzie, uschła. Ja wtedy na początku mojej drogi ogrodowej potrafiłam posadzić takie dziwolągi ;-) Teraz wszelki sztuczne formy roślinne kompletnie mi nie odpowiadają. Moje krzewy tnę zawsze tak, by wyglądały naturalnie, nigdy 'pod garnek', na równo.

 Na koniec jak zawsze widoczek pożegnalny, nie wiedzieć czemu mało słoneczny?

Przed nami jeszcze miesiąc takiej mało ogrodowej pogody. Dopiero druga połowa marca bez mroźnych nocy i z wyższą temperaturą. Nie muszę ukrywać, że bardzo mnie to cieszy ;-) Moje oczy do tego czasu nie będą już przeszkoda w zmaganiach ogrodowych. 

Ale to nie znaczy, że wrócę do Borkowa za miesiąc ;-) Na pewno wytrzymam tydzień, może 10 dni i pojadę na inspekcję!