W poszukiwaniu wiosny

Po niezwykłej fascynacji śniegiem, wraz ze wyższymi temperaturami budzi się nadzieja na nadejście wiosny. Wiem, że to złuda, tylko parę dni, a potem znowu powrót do jednak zimowej aury. Dobre i te parę dni, więc wreszcie obrobiwszy w pracy zwały spraw i pokonawszy moją lutową chandrę (luty to zły dla mnie miesiąc :-(  pojechałam na wieś.

Im dalej od Warszawy, tym bardziej zimowo, ale nawet w tym cudnym słońcu już nie tak ładnie. Bura breja na poboczach, bagniste łąki, ale gdzieniegdzie jednak zielenieje trawa.

U mnie nadal właściwie bez zmian, i gdyby nie wnikliwe poszukiwania ;-) pewnie wróciłabym z niczym. Ale smocza nie zawiodła! Wierzba oczywiście. No to zrobiłam jej sesję zdjęciową.

Wkrótce będzie biało od kotków.

Szukałam dalej ;-) Znalazłam pierwszy listek łubinu

Chyba dzielżany, ale pewności brak.

Tu pewność mam, pierwiosnki pokonują brunatne kolory

Języcznik przetrwał zimę, a trawa pod płotem zielona

Tylko staw bardzo zimowy jeszcze

Pościnałam trochę bylin, traw, poszwędałam się zakątkach ogrodu, nie znalazłam żadnych skutków wielkich mrozów, a wszystko to w sweterku z krótkim rękawem ;-)

W czwartek chyba przyjadę się opalać !

I jeszcze korekta do wczorajszego postu. To ja :-))))

Nie umiem kompletnie robić selfie, to chyba drugie takie zdjęcie w moich blogach, ale mam ochotę być bardziej ;-)